-2024-06-06-12-16-46.webp)
-2023-03-02-11-33-41.webp)
Odeska Kwarantanna
Instytucja kwarantanny rozpoczęła działanie wraz z przybyciem pierwszego statku handlowego do nowo powstałego portu w Odesie .Początkowo pomieszczenia kwarantanny zostały zainstalowane na drewnianych palach bezpośrednio w wodzie. Nabrzeże i port były nadal w budowie, ale sama kwarantanna zaczęła już funkcjonować Na początku XIX wieku obszar kwarantanny otoczono murami które schodziły z krawędzi klifu do portu i tym samym uniemożliwiały ucieczkę z niego osobom poddanym odosobnieniu. Fragment tych murów zachował się do dzisiaj na terenie parku Szewczenki. W roku 1811 roku burmistrz Odesy książę de Richelieu postanowił przenieść kwarantannę do twierdzy Odesa. która została zbudowana do obrony przed atakiem wojsk tureckich na Nową Rosje i nigdy nie spełniła swojego zadania . Murowane budynki wewnątrz przebudowano i przystosowano na potrzeby kwarantanny. Obszar kwarantanny został podzielony na kilka części . Na dole przy porcie znajdował się składy towarów przywiezionych na statkach które też poddawano kwarantannie , a na górze w budynkach twierdzy w ścisłym odosobnieniu przebywały załogi okrętów i pasażerowie, wydzielono też miejsce dla chorych, kostnice i cmentarz Czas przebywania na kwarantannie wynosił około 14-16 dni. Ale i tak, pomimo wysiłków władz miasta i portu w 1812 roku w Odesie wybuchła pierwsza epidemia dżumy. Pod koniec XIX wieku zlikwidowano instytucje kwarantanny , a jej funkcje zostały przeniesione do szpitali miejskich. Budynki popadły w ruinę . W roku 1896 r. rozebrano stare mury cmentarza dżumy, , a obszar kwarantanny stał się częścią parku miejskiego.
Odeska Kwarantanna
Instytucja kwarantanny rozpoczęła działanie wraz z przybyciem pierwszego statku handlowego do nowo powstałego portu w Odesie .Początkowo pomieszczenia kwarantanny zostały zainstalowane na drewnianych palach bezpośrednio w wodzie. Nabrzeże i port były nadal w budowie, ale sama kwarantanna zaczęła już funkcjonować Na początku XIX wieku obszar kwarantanny otoczono murami które schodziły z krawędzi klifu do portu i tym samym uniemożliwiały ucieczkę z niego osobom poddanym odosobnieniu. Fragment tych murów zachował się do dzisiaj na terenie parku Szewczenki. W roku 1811 roku burmistrz Odesy książę de Richelieu postanowił przenieść kwarantannę do twierdzy Odesa. która została zbudowana do obrony przed atakiem wojsk tureckich na Nową Rosje i nigdy nie spełniła swojego zadania . Murowane budynki wewnątrz przebudowano i przystosowano na potrzeby kwarantanny. Obszar kwarantanny został podzielony na kilka części . Na dole przy porcie znajdował się składy towarów przywiezionych na statkach które też poddawano kwarantannie , a na górze w budynkach twierdzy w ścisłym odosobnieniu przebywały załogi okrętów i pasażerowie, wydzielono też miejsce dla chorych, kostnice i cmentarz Czas przebywania na kwarantannie wynosił około 14-16 dni. Ale i tak, pomimo wysiłków władz miasta i portu w 1812 roku w Odesie wybuchła pierwsza epidemia dżumy. Pod koniec XIX wieku zlikwidowano instytucje kwarantanny , a jej funkcje zostały przeniesione do szpitali miejskich. Budynki popadły w ruinę . W roku 1896 r. rozebrano stare mury cmentarza dżumy, , a obszar kwarantanny stał się częścią parku miejskiego.